NTVH - 2024, nummer Congres nieuws EHA, augustus 2024
No authors
Bij patiënten met nieuw gediagnosticeerd multipel myeloom die in aanmerking komen voor transplantatie is de toevoeging van daratumumab aan inductie- en consolidatiebehandeling met bortezomib, lenalidomide en dexamethason en onderhoudsbehandeling met lenalidomide geassocieerd met meer patiënten die langdurig geen meetbare restziekte (MRD) hadden. Ook verbeterde daratumumab onder andere het aantal patiënten die tijdens de onderhoudsbehandeling van MRD-positief naar MRD-negatief veranderden. Deze nieuwe resultaten van de fase 3-PERSEUS-studie werden tijdens het EHA 2024 Hybrid Congress gepresenteerd door prof. dr. Pieter Sonneveld (Erasmus MC, Rotterdam).
Lees verderNTVH - 2024, nummer Congres nieuws EHA, augustus 2024
No authors
De combinatiebehandeling van bortezomib, lenalidomide en dexamethason (VRd) is één van de hoekstenen in de behandeling van patiënten met multipel myeloom (MM). In de fase III-studie IMROZ werden de werkzaamheid en veiligheid van de toevoeging van isatuximab aan VRd onderzocht bij patiënten met nieuw gediagnostiseerd MM die niet in aanmerking kwamen voor autologe stamceltransplantatie. Tijdens EHA 2024 werden de resultaten van dit onderzoek gepresenteerd door prof. dr. Thierry Facon, MD (University of Lille and French Academy of Medicine, Parijs, Frankrijk).1
Lees verderNTVH - 2024, nummer Congres nieuws EHA, augustus 2024
No authors
De standaardbehandeling van patiënten met nieuw gediagnosticeerd multipel myeloom bestaat uit een combinatie van 3 of 4 proteasoomremmers, immuunmodulerende middelen en anti-CD38-antilichamen. Op het moment dat zij een recidief ontwikkelen is een deel van de patiënten refractair voor deze middelen. Vandaar dat er behoefte is aan nieuwe combinatietherapieën met andere werkingsmechanismen bij patiënten met gerecidiveerd of refractair multipel myeloom.
Lees verderNTVH - 2024, nummer Special, zomer 2024
Drs. P. van Rijn
Dankzij vorderingen in de behandelmogelijkheden van immunomodulerende middelen, proteasoomremmers en monoklonale antilichamen is de overleving van patiënten met multipel myeloom in de afgelopen tien jaar aanzienlijk verbeterd.1–6 Multipel myeloom blijft vooralsnog ongeneeslijk en de meeste patiënten worden geconfronteerd met recidivering van de ziekte, waarbij patiënten uiteindelijk refractair worden voor deze reguliere behandelmodaliteiten.7–9 In dit artikel wordt ingegaan op de toepassing van het BCMA-gerichte bispecifieke antilichaam teclistamab bij patiënten met multipel myeloom die triple-refractair zijn en delen internist-hematologen dr. Inger Nijhof (St. Antonius Ziekenhuis, Nieuwegein), dr. Rimke Oostvogels (UMC Utrecht) en dr. Ruth Wester (Erasmus MC, Rotterdam) hun ervaringen en verwachtingen.
Lees verderNTVH - 2024, nummer Special, zomer 2024
Drs. M. Teuwen
Multipel myeloom is een veelvoorkomende vorm van bloedkanker, gekenmerkt door abnormale plasmacelgroei in het beenmerg.1 De standaardbehandeling voor patiënten met een nieuw gediagnosticeerd multipel myeloom bestaat uit hoge dosis chemotherapie, gevolgd door een autologe stamceltransplantatie.2–5 Twee eerdere meta-analysen lieten zien dat deze behandeling leidt tot een langere progressievrije overleving, maar geen voordeel in algehele overleving biedt, vergeleken met chemotherapie in standaarddosering zonder autologe stamceltransplantatie.6,7 Door het beperkte aantal studies in beide meta-analysen kon voor deze discrepantie echter geen verklaring worden gevonden. Daarom zijn onlangs een uitgebreidere systematische review en meta-analyse uitgevoerd.8 De resultaten hiervan worden in dit artikel uiteengezet.
Lees verderNTVH - 2024, nummer Special, zomer 2024
Drs. P. van Rijn
In zijn onlangs gehouden lezing tijdens de 5e European Myeloma Network Meeting in Turijn, sprak prof. dr. Evangelos Terpos (National & Kapodistrian University of Athens, Griekenland) over gepersonaliseerde behandeling met selinexor van patiënten met multipel myeloom. In dit artikel wordt hiervan verslag gedaan.
Lees verderNTVH - 2024, nummer Special, zomer 2024
dr. J. Collins
Multipel myeloom wordt gekenmerkt door een abnormale klonale proliferatie van plasmacellen in het beenmerg, osteolytische botlaesies en immunodeficiëntie. Het is de op één na meest voorkomende hematologische maligniteit ter wereld.1 Hoewel het een ongeneeslijke hematologische maligniteit blijft, is het behandellandschap door de komst van nieuwe therapieën in de afgelopen tien jaar sterk veranderd. Deze ontwikkelingen hebben geleid tot verbeteringen in de algehele overleving, de progressievrije overleving en de kwaliteit van leven, en kunnen gepaard gaan met minder toxiciteit.2 In dit artikel wordt een overzicht gegeven van de huidige beschikbare behandelopties voor multipel myeloom.
Lees verder
