Immuuntherapie in de vorm van CAR-T-cellen is de afgelopen jaren succesvol gebleken als behandeling van diverse therapieresistente hematologische maligniteiten, waaronder multipel myeloom (MM), B-cel maligniteiten en non-Hodgkin lymfoom. CAR-T-cellen zijn autologe T-cellen die voorzien zijn van een DNA-construct, waardoor de T-cellen een fusie-eiwit in hun celmembraan tot expressie brengen, dat zowel een antigeen-herkennend deel bevat als een deel dat activering van de T-cel veroorzaakt. Alhoewel de CAR-T-celtherapie bij veel patiënten tot remissie leidt, krijgt een aanzienlijk deel van de patiënten na verloop van tijd toch een relaps. De belangrijkste oorzaak daarvan is het feit dat de tumorcellen het antigen waartegen de CAR-T-cellen gericht zijn, bijvoorbeeld BCMA of CD19, niet langer in voldoende hoeveelheid tot expressie brengen.
