In de afgelopen decennia is het inzicht in de onderliggende biologie van multipel myeloom aanzienlijk toegenomen, in het bijzonder ten aanzien van de cytogenetica en moleculaire kenmerken van de ziekte, met verbeteringen in de vroegdiagnostiek, risicostratificatie en de behandeling van de ziekte tot gevolg.1 Deze kennis heeft de weg vrijgemaakt voor de ontwikkeling van een reeks van innovatieve behandelingsstrategieën, die hebben bijgedragen aan betere responspercentages en een langere overleving. 2,3 De vooruitgang in de behandeling van patiënten met multipel myeloom van de afgelopen decennia heeft uiteindelijk geleid tot een verlenging van de mediane overleving van ongeveer drie jaar naar 8–10 jaar.4 Volgens een Australische projectie zal tussen 2018 en 2043 de prevalentie van de ziekte verder toenemen als gevolg van een stijging van het voor leeftijd gecorrigeerde incidentiepercentage met 14,9% en een verdere afname van de mortaliteit met 27,5%.5 In dit artikel worden de huidige behandelopties besproken, evenals de veelbelovende ontwikkelingen die in de nabije toekomst worden verwacht voor de behandeling van patiënten met multipel myeloom.
