De introductie van nieuwe immuunmodulatoren en proteasoomremmers heeft de behandeling van nieuw gediagnosticeerde patiënten met multipel myeloom (MM) verbeterd. Oudere en kwetsbare patiënten moeten echter vaker dan jongere, fitte patiënten de behandeling staken vanwege de toxiciteit. Dit heeft effect op de overleving van deze patiëntengroepen en leidt tot een behoefte aan een minder toxische, doch even effectieve behandeling. De orale proteasoomremmer ixazomib en het anti-CD38-antilichaam daratumumab hebben beiden een gunstig bijwerkingenprofiel. In de prospectieve, multicentrische fase II HOVON-143-studie werden de effectiviteit en verdraagbaarheid van een eerstelijnsbehandeling met ixazomib, daratumumab en laag gedoseerd dexamethason bij niet-fitte en kwetsbare MM-patiënten onderzocht. De fitheid werd bepaald met de International Myeloma Working Group (IMWG) ‘frailty score’, waarbij leeftijd, comorbiditeiten en mate van afhankelijkheid in (instrumentele) algemene dagelijkse levensverrichtingen als parameters worden meegenomen. In totaal werden 65 niet-fitte en 67 kwetsbare patiënten geïncludeerd. De behandeling bestond uit 9 inductiekuren van elk 28 dagen, gevolgd door een onderhoudsbehandeling met ixazomib-daratumumab gedurende maximaal 2 jaar of tot aan het optreden van progressie.
