NTVH - 2021, nummer 1, january 2021
dr. I. de Weerdt
Op 5 juni 2020 promoveerde Iris de Weerdt aan de Universiteit van Amsterdam op haar proefschrift ‘Unraveling immunity in chronic lymphocytic leukemia: therapeutic implications’, onder begeleiding van promotores prof. dr. A.P. Kater en prof. dr. T.D. de Gruijl en copromotor prof. dr. J.J. van der Vliet. De belangrijkste bevindingen uit het proefschrift worden hier weergegeven.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2021;18:49-51)
NTVH - 2018, nummer 1, january 2018
dr. I. de Weerdt , S.M. Koopmans , prof. dr. A.P. Kater , dr. M. van Gelder
Het gebruik van nieuwe B-celreceptor-signaleringsremmers leidt tot hoge responspercentages en langdurige progressievrije overleving bij patiënten met indolente B-celmaligniteiten, zoals chronische lymfatische leukemie, folliculair lymfoom, mantelcellymfoom en Waldenström. Ibrutinib, de eerste Bruton’s tyrosinekinaseremmer, en idelalisib, de eerste fosfatidylinositol-3-kinase-δ-remmer, voorzien met name in onvervulde behoeften voor patiënten met gerecidiveerde of refractaire ziekte, hoogrisico cytogenetische of moleculaire kenmerken, of comorbiditeit. Behandeling met ibrutinib en idelalisib wordt over het algemeen goed verdragen, zelfs door oudere patiënten. Het gebruik van deze middelen brengt echter bijwerkingen met zich mee die zich onderscheiden van de bijwerkingen van immuunchemotherapie. In dit overzichtsartikel bespreken wij de meest frequent gerapporteerde en/of klinisch meest relevante bijwerkingen met aanbevelingen voor hun aanpak.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2018;15:3–14)
Lees verderNTVH - 2014, nummer 2, march 2014
dr. I. de Weerdt , dr. E.F. Eldering , prof. dr. M.H.J. van Oers , prof. dr. A.P. Kater
In de afgelopen jaren is de kennis over de pathofysiologie van chronische lymfatische leukemie (CLL) sterk toegenomen. Waar in de afgelopen jaren bij verschillende lymfomen mutaties zijn ontdekt die signaleringspaden binnen de cel verstoren, lijken de signaleringspaden bij CLL over het algemeen intact. Activatie van deze paden vindt bij CLL plaats door externe factoren vanuit het micromilieu. Het micromilieu vormt een complex netwerk dat verscheidene stimuli aan CLL-cellen verschaft en is met name gelokaliseerd in secundaire lymfoïde weefsels. Stimulatie van de B-celreceptor, interacties met T-cellen en zogeheten ‘nurse-like’-cellen behoren tot de belangrijkste componenten van het micromilieu. Deze nieuwe inzichten hebben geresulteerd in de ontwikkeling van signaaltransductieremmers waardoor de interactie van CLL met het micromilieu wordt verstoord. De verwachting is dat deze middelen de behandeling van CLL drastisch gaan veranderen. In dit overzichtsartikel zal de rol van signaleringspaden in de pathofysiologie van CLL worden toegelicht.
(NED TIJDSCHR HEMATOL 2014;11:55–62)
Lees verder
