Sinds de introductie van tyrosinekinaseremmers (‘tyrosine kinase inhibitors’, TKI’s) is de prognose van chronische myeloïde leukemie (CML) aanzienlijk verbeterd. Voor veel patiënten resulteert dit in een levensverwachting die nagenoeg vergelijkbaar is met de algehele bevolking.1 Desondanks blijven er belangrijke uitdagingen bestaan, zoals de noodzaak van levenslange therapie, behandelingsgerelateerde bijwerkingen, hoge kosten en het risico op progressie naar de blastenfase (‘blast phase’, BP), met name in sociaaleconomisch kwetsbare regio’s. In dit artikel worden nieuwe behandelstrategieën uiteengezet die de potentie hebben om de behandeling van CML verder te verbeteren en te verduurzamen.1
